Skip to main content

அனுபவம்






















அம்மாவின் செல்லமகளாய்
அப்பாவின் பாசக்குழந்தையாய்
சித்தப்பாவின் குட்டிதேவதையாய்
அத்தையின் சுட்டிப்பெண்ணாய்
பாட்டியின் அன்பையும் அனுபவித்து வளர்ந்தபோது
அம்மாவின் வயிறு வீங்கியது.
அடுத்துப் பெறப்போகும் பிள்ளைக்காக.

அன்னையின் முலைப்பாலை
பகிர்ந்துகொள்ள தங்கை வந்தாள்.
என்மீது அன்புக்காட்டிய சொந்தமெல்லாம்
தங்கைமீது சாய்ந்து விட்டது
அன்னை உள்பட அவள்மீது அன்புக் காட்ட.

ஏனோ என்கோபம் எல்லாம்
முத்தத்திற்கு ஒரு சாக்லேட் கொடுக்கும்
சித்தப்பாவின் மீதும் அல்ல.
வாரியணைத்து முத்தமிடும்
பாட்டியின் மீதும் அல்ல
கேட்டதை எல்லாம் வாங்கிக் கொடுக்கும்
அத்தையின் மீதும் அல்ல
என்னை மார்பின் மீது போட்டுத்தூங்கும்
தந்தையின் மீதும் அல்ல
என்னைக்கருவில் சுமந்து
பாசத்தை பகிர்ந்து கொடுத்த
தாய்மீது மட்டுமே..

தங்கையை கொஞ்சும் போதும்
அவளின் தளர்நடையை ரசிக்கும்போதும்
கைநீட்டி தாயை தூக்கச் சொன்ன
தங்கையை கிழேதள்ளி
என்னைமட்டும் தூக்குஎன்று
அன்னையருகில் சென்றபோது
என்னை அடித்துவிட்டு
அழும்தங்கையை தூக்கி சமாதானப்படுத்தும்போது
இன்னும் கோபம் அதிகமானது அன்னை மீது.

என்னை தமிழிலும் தங்கையை
ஆங்கிலப் பள்ளியிலும் படிக்க வைத்தது
என்னவோ தந்தைதான் என்றாலும்
என் கோபம் எல்லாம் அன்னை மீதுதான்
அளவின்றி எகிறியது.

தந்தையின் ஸ்பரிசம் குறைந்தபோதும்
பாட்டியின் கதைசொல்லும் நேரம் தவறியபோதும்
முத்தங்களை எனக்கும் தங்கைக்கும்
பகிர்ந்துகொடுத்த அன்னையின் மீதுதான்
என் வெறுப்புகள் எல்லாம்.

அங்கே செல்லாதே இங்கே போகாதே
ஆணுடன் பேசாதே இரவில் வெளியே போகாதே
அரட்டை அடிக்காதே என்று கூறும்போது
அன்னையின் மீது உள்ளகோபம் அளவின்றி எகிறியது.

என் தாயே!
நேற்று வரை தவறாக உணர்ந்து இருந்தேன்
என்மீது உனக்குள்ள பாசத்தை.
தாய் அன்பில் மாசு இல்லை
தாய்க்கு நிகருமில்லை என்று
இன்று நானும் இருகுழந்தைகளுக்கு தாயானபோதுதான்
தெரிந்து கொண்டேன் தாயே
என்மீது நீகொண்ட அன்பை....

Comments

Popular posts from this blog

"அக்றிணை வாழ்வே மேலென்று எண்ணி எண்ணி"

அற்புதம் என்று நடக்குமென்று ஆநிரை கூட்டம் கூட ஏங்குதம்மா! இறவாப் புகழ் தேடும் மண்ணுளி பாம்புகள் ஈவதற்கு மனித மனம் உண்டோ? உறவுகளை மறந்து போகும் மானிட சமுதாயம் ஊர் வாழ துணை நிற்குமா? எத்தனை பிறவி எடுத்திடினும் ஏன் இந்த பிறப்பென்றே எண்ண வைத்தான்! ஐந்தாண்டுக் கொருமுறை மாறிடும் ஆட்சி ஒரு முறைக் கூட சமுதாய மாற்றம் இன்றி ஓய்ந்து போனது மனித உணர்வுகள் ஒளயத்தில் மனித வாழ்வை வெறுத்து அக்றிணை வாழ்வே மேலென்று எண்ணி எண்ணி.......

"நிராகரிப்பு"

நான் விரும்பும் எதுவும் இதுவரை என் வாழ்க்கையில் நடந்தது இல்லை. அதனால் தான் நான் விரும்பும் என் மரணம் கூட நிராகரிக்கப் படுகிறதோ?!!!.......

"இது தான் காதலா?"

காலை மணி ஏழு. சூர்யா கட்டிலில் புரண்டுப் படுத்தான். இருபத்தியேழு வயது மதிக்கத்தக்க, திரண்ட தோள்களைக் கொண்ட அழகான வாலிபன். தாய் லக்ஷ்மி அவனை வந்து எழுப்பினாள். டேய் சூர்யா! எழுந்திருடா! இன்னைக்குப் போய் இவ்வளவு நேரம் தூங்குறியே! இன்னைக்கு என்னனு தெரியுமா? எழுந்திருடா.... இன்னும் கொஞ்ச நேரம் தூங்கிட்டு வரேன் நீ போமா. டேய்! இன்னைக்கு உனுக்கு பெண் பார்க்கப் போறோம் எழுந்திரு டா. அதுகூட நினைவு இல்லாம தூங்குற! பிள்ளையாடா நீ? அம்மா சொன்னதும் கட்டிலில் இருந்து துள்ளி எழுந்து அமர்ந்தான். அம்மா! எனக்கு இந்த விஷயத்தை நேத்தே நியாபகப் படுத்தி இருந்தா நாலு மணிக்கெல்லாம் எழுந்திருப்பேன் இல்ல! ஏன்? இன்னும் ரெண்டு மணிக்கெல்லாம் எழுந்து உட்கார்ந்துக்க வேண்டியது தான? போடா போய் குளிச்சிட்டு வா. பத்து மணிக்கெல்லாம் பெண் வீட்டுக்குப் போகணும். அம்மா சொல்லி வாய் மூட வில்லை. பாத்ரூமுக்குள் சென்றுக் குளித்துக் கொண்டிருந்தான். குளித்து முடித்து விட்டு வெளியே வரும்போது தம்பி பாலு நின்றுக் கொண்டிருந்தான். அம்மா! இன்னைக்கு மழைதான்